تطبیق‌پذیری جوامع روستایی در برابر زلزله بررسی شد

به گزارش مجله خبری نگار از روابط‌عمومی پژوهشگاه میراث‌فرهنگی و گردشگری، علیرضا حسن‌زاده با اعلام این خبر گفت: با توجه به این که ایران یکی از زلزله خیزترین کشور‌های جهان به شمار می‌رود و در سال‌های اخیر زلزله‌های عظیمی را تجربه کرده، پرداختن به موضوع زلزله به‌عنوان بحرانی جدی از اهمیت بالایی برخوردار است.

او سوانح طبیعی را چالشی اساسی در دست‌یابی به توسعه پایدار جوامع انسانی خواند و تصریح کرد: شناخت شیوه‌های دست‌یابی به پایداری به وسیله الگو‌های مختلف کاهش آسیب‌پذیری در برنامه‌ریزی و مدیریت سوانح جایگاه مناسبی در سیاست‌گذاری ملی هر کشور باز کرده تا شرایط مطلوبی برای کاهش کارآمد و موثر خطر‌ها در سطوح مختلف مدیریت سوانح ایجاد کند.

حسن زاده افزود: در سطح جهان، تغییرات چشمگیری در نگرش به مخاطرات دیده می‌شود، به طوریکه دیدگاه غالب از تمرکز صرف بر کاهش آسیب‌پذیری به افزایش انطباق‌پذیری و تاب‌آوری در مقابل سوانح تغییر پیدا کرده است.

رییس پژوهشکده مردم‌شناسی گفت: بر اساس این نگرش، برنامه‌های کاهش مخاطرات باید به‌دنبال ایجاد و تقویت ویژگی‌های جوامع تاب‌آور باشند و در زنجیره مدیریت سوانح به مفهوم انطباق‌پذیری نیز توجه کنند.

مینو سلیمی مجری طرح مطالعه تطبیق‌پذیری جوامع روستایی در برابر زلزله نیز با اشاره به زلزله سرپل‌ذهاب که ۵۵۹ کشته، ۹۳۸۸ زخمی و حدود ۷۰ هزار بی‌خانمان را برجای گذاشت گفت: مجتمع روستایی کوییک به علت ساختار و کالبدی غیر استاندارد و ضعیف به صورت صد در صد در این زلزله تخریب شد و ۷۸ نفر از اهالی این روستا در زلزله جان خود را از دست دادند.

این پژوهشگر، شناخت نحوه بازسازی این روستا را بر اساس انطباق‌پذیری اجتماعی و بهره‌مندی از سرمایه اجتماعی و سرمایه نمادین اعلام کرد که امروز در زمان بازسازی باعث ایجاد روستایی با بالاترین میزان انطباق‌پذیری در اشکال مختلف آن است.

سلیمی شناخت شکل‌گیری این فرایند و مدیریت بر اساس سرمایه اجتماعی و نمادین در این جامعه را از اهداف پژوهشی این پژوهش عنوان کرد و گفت: در رویکرد جامع مدیریت سانحه تاکید خاصی بر کاهش خطرپذیری‌ها و بهبود انطباق‌پذیری هم زمان با ایجاد قابلیت‌های واکنش اضطراری و بازتوانی موثر، شده است.

او خاطرنشان کرد: در تمام مراحل مدیریت سانحه که شامل پیشگیری، آمادگی، واکنش و بازتوانی و بازسازی است، باید از بهبود انطباق‌پذیری و بهتر ساختن مطمئن بود.

این پژوهشگر گفت: به طور خاص در مرحله بازتوانی و بازسازی پس از سانحه، انجام اقدامات مناسب، حمایت از جامعه آسیب‌دیده در بازسازی زیرساخت‌ها، بازتوانی سلامت روحی، فیزیکی، کالبدی، اقتصادی و اجتماعی، بازسازی محیط، حمایت‌های روحی از جامعه سانحه دیده، تعیین اولویت‌های بازتوانی و بازسازی و درنهایت افزایش و بهبود انطباق‌پذیری جامعه خواهد شد.